Δυτικά στη μπούκα και αριστερά στην είσοδο του λιμανιού ιδρύθηκε το 1860 το Μηχανουργείο – και αργότερα «Ναυπηγείο του Βασιλειάδη». Τότε το 1861 οι Αδελφοί Μελετόπουλοι, οι τότε τσιφλικάδες, που κατείχαν –μετά την Επανάσταση του 1821- όλη την περιοχή τόσον της Δραπετσώνας όσο και του Κερατσινίου, αγόρασαν και στο μόλο του λιμανιού της Τραπετζώνας, όπως λεγότανε τότε, ένα οικόπεδο από τον Ν. Γκίκα πλάτους 90 μέτρα και μήκους 100 μέτρα. Αυτό δεν το πούλησαν το 1881, 7 Ιουλίου, στο Δήμο Πειραιώς προκειμένου να χρησιμοποιηθεί για Δημοτικά Σφαγεία, τα οποία τελειοποιήθηκαν το έτος 1883.

Στο ιστορικό αρχείο του Δήμου Πειραιώς βρίσκεται το συμβόλαιο αγοράς, με το πρόχειρο σχεδιάγραμμα του οικοπέδου συνοδευόμενο με την εξής σημείωση: «Ο Δήμος Πειραιώς έχει παρά την Τραπετζώνα το τελειότερο εν Ελλάδι «Σφαγείον» εις απόστασιν 20 λεπτών εκ της πόλεως, καθώς και προς την θάλασσαν της Σαλαμίνος».

Μάνδρα του Λούκου Εκεί κατά την απόκρημνη περιοχή του κρεμνού, έναντι του όρμου Βασιλειάδη είχε δημιουργήσει παράλληλα και κάποιος ονόματι Λούκος, «Στάβλους» ασκεπής για τα διάφορα ζωντανά προς σφάξιμο: Έτσι έμεινε τότε να λένε οι «Στάβλοι του Λούκου». Στο ιστορικό αρχείο του Δήμου σε κάποια παράγραφο –με τη βαριά καθαρεύουσα- γράφει: «Το 1883 εις θέσιν Δραπετσώνα (ωκοδομήθη πρωτοβουλία του δημάρχου Πειραιώς Σφαγείον εις το οποίον εδαπανήθησαν 50 χιλιάδες δραχμές)».

Πηγή: Δραπετσώνα | Πριν έρθουν οι πρόσφυγες

Το κτίριο των Δημοτικών Σφαγείων ανεγέρθηκε στην περιοχή της Δραπετσώνας σε οικόπεδο δέκα στρεμάτων. Σχεδιάστηκε από τον Ιωάννη Λαζαρίμο το 1881 και ολοκληρώθηκε δέκα χρόνια μετά. ήταν απλή οικοδομή με ορθογωνική κάτοψη. Στο κέντρο της υπήρχε επιμήκης διάδρομος, πλάτους δώδεκα μέτρων, με οχετό στον άξονα. Τα εμφανή φέροντα στοιχεία της είναι από λαξευτή λιθοδομή, ενώ στεγάζεται με μεγάλη δίρριχτη στέγη που στηρίζεται σε κολόνες που απέχουν ίση απόσταση μεταξύ τους. Το 1892 επισκευάζεται και συζητέιται η παραχώρηση σε ιδιώτη. Στα 1900 με 1901 μετασκευάζεται και ανεγείρεται μία νέα πτέρυγα. Το 1933 γίνονται νέες προσθήκες.

Πηγή: Βικιπαίδια, Σταματίνα Μαλικούτη, Πειραιάς 1834-1912, εκδ. Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς, 2004, σελ. 264.