Από τους ιστορικότερους νερόμυλους της Θεσσαλίας. Υδρευόταν από το νερό της Υπέρειας Κρήνης (Κεφαλόβρυσο). Κτίσθηκε το 1881, έτος προσάρτησης της Θεσσαλίας, από τους Τούρκους Ρασίντ Εφέντη & Αλή Χουσεϊν ως σύγχρονος μύλος που χρησιμοποιούσε υδραυλική ενέργεια αλλά και ατμό. Η αρχική εγκατάσταση είναι ορθογώνιο λιθόκτιστο κτίσμα, στεγασμένο με ξύλινη στέγη. Το 1883 τον αγόρασαν οι Αργείοι αδελφοί Γιαννόπουλοι. Στην έκθεση προϊόντων του Ζαππείου το 1888 ήταν μεταξύ των μεγαλυτέρων εκθετών. Το 1900 ιδιοκτήτες γίνονται οι Αδελφοί Αγαθοκλέους (έμποροι από τον Πειραιά όπου είχαν την εταιρεία ''Αγαθοκλής Γ.&Π. και Σια''). Στις αρχές του 20ου αιώνα περνάει στην ιδιοκτησία της Τράπεζας Αθηνών λόγω χρεών που δημιουργήθηκαν από την προσπάθεια ανασυγκρότησης μετά τις καταστροφές του ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897. Το 1925 περνάει στη ιδιοκτησία της Ο.Ε. ''Αντώνιος Πάντος & Σια" ενώ ο Αντώνιος Πάντος ήταν ήδη από το 1910 διευθυντής του εργοστασίου. Το 1972 περιέρχεται στην ιδιοκτησία της Εθνικής Τράπεζας μετά από κατάσχεση και τερματίζεται η λειτουργία του. Στην κατασχετήρια έκθεση του '72 βρέθηκαν στο χώρο του εργοστασίου, μεταξύ άλλων, μια πετρελαιομηχανή κατασκευής Γκλαβάνη και μια πετρελαιομηχανή κατασκευής Αξελού, διάφορα εξαρτήματα κατασκευής εργοστασίων Μαυροκέφαλου Πειραιώς καθώς και Φρονίμου Πειραιώς και Ποριχη επίσης Πειραιώς.
Το 1987 κηρύχθηκε διατηρητέο μνημείο (ΦΕΚ 370/Β/1987-07-22) ενώ παραμένει στην κυριότητα της Εθνικής Τράπεζας