Σύμφωνα με τη βιβλιογραφία και τις μαρτυρίες από τον πολιτιστικό σύλλογο Βραχατίου, η ιστορία της βιομηχανίας ξεκινά πίσω στα τέλη του 19ου αιώνα με την έλευση του σιδηροδρόμου όταν η Γαλλική Βιομηχανία Σιδηροδρόμων δημιούργησε φούρνους για την κάλυψη των διατροφικών αναγκών των εργατών της.
Μερικές δεκαετίες αργότερα κάνει την εμφάνιση του στην περιοχή ένας επιχειρηματίας από το Δερβένι Κορινθίας, ο Ανδρέας Λαζανάς. Ο Λαζανάς ήρθε να εγκαταστήσει, στις μικρές μονάδες επεξεργασίας, το 1928, μια υπερσύγχρονη για την εποχή μονάδα επεξεργασίας και συσκευαστήριο σταφίδας. Με την βοήθεια του τρένου, το εμπόρευμα μεταφερόταν στα δύο μεγάλα λιμάνια της χώρας, την Πάτρα και την Αθήνα, και στην συνέχεια στο εξωτερικό, κυρίως στην Αγγλία.
Η μονάδα απασχολούσε περί τα 150 άτομα, στην πλειοψηφία τους γυναίκες. Ο Λαζανάς είχε εκδώσει το δικό του νόμισμα για τη διευκόλυνση των συναλλαγών στην περιοχή και για την πρόληψη καθυστερήσεων με τις συναλλαγές του εξωτερικού. Κάτι το οποίο διευκόλυνε σημαντικά και κατά τη διάρκεια του ‘Κραχ’ του 1929. Το νόμισμα χρησιμοποιήθηκε για τουλάχιστον μια δεκαετία. Σημειωτέο ότι στη σημερινή οδό Ελευθέριου Βενιζέλου, σύμφωνα με μαρτυρίες, υπήρχε και εκεί σιδηροδρομική γραμμή για την άμεση μεταφορά των προϊόντων στο λιμάνι του Βραχατίου.
Η βιομηχανία κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου επιτάχθηκε και χρησιμοποιήθηκε ως κρατητήριο.
Η μονάδα λειτουργούσε με την ίδια διεύθυνση μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ΄60 περίπου. Τότε, μονάδα παραγωγών με πολυμετοχικό κεφάλαιο την εξαγόρασαν και δημιούργησαν την Εταιρία Παραγωγών Κορινθίας. Η νεοσύστατη εταιρία επιβίωσε για μια μόλις δεκαετία και η βιομηχανία το 1970 εγκαταλείφθηκε.
Τη δεκαετία του ΄80 τμήμα του συσκευαστηρίου μετατράπηκε σε γυμναστήριο ενόργανης γυμναστικής για κάποια χρόνια, ενώ τη δεκαετία του ΄90 έως το 2000 το υπόλοιπο τμήμα λειτούργησε ως χώρος ψυχαγωγίας. το ‘Εκτός Αθηνών’ με χώρο εκθέσεων και συναυλιών.
Στη νέα χιλιετία, τμήμα του οικοπέδου της ΕΤ.ΠΑ.ΚΟ. λειτούργησε ως αποθήκη της υπηρεσίας καθαριότητας του Δήμου (2006-2011), ενώ ο συνολικός χώρος του ‘Εκτός Αθηνών’ έχει μετατραπεί τα τελευταία χρόνια σε λέσχη επιτραπέζιας αντισφαίρισης (πιγκ πογκ).
Χρόνια προσπάθεια του Δήμου είναι η δέσμευση της βιομηχανίας ως δημοτική γη και το μπλοκάρισμα εξαγοράς της από ιδιώτη με κίνδυνο την κατεδάφισή της. Η διαδικασία συναντά δυσκολίες, λόγω της ύπαρξης πολυμετοχικού κεφαλαίου με 287 περίπου μετόχους.
Το σταφιδοεργοστάσιο στέκεται στο χώρον από την εποχή του Λαζανά. Αποτελείται ουσιαστικά από τρία κτήρια, το κεντρικό ψηλό κτήριο στο οποίο εφάπτονται συμμετρικά δύο σχεδόν πανομοιότυπα κτήρια. Οι συνολικές διαστάσεις κάτοψης είναι 28m x 31m. Το νότιο κτήριο στεγάζει την λέσχη επιτραπέζιας αντισφαίρισης, το κεντρικό, ήταν το κέντρο διασκέδασης, χωρίς χρήση πλέον, και το βόρειο το παλιό γυμναστήριο, επίσης χωρίς χρήση.